Kolejny wyraz, kolejny przecinek, kolejna kropka... - 5 lat blogowania

Dzień dobry, dzień dobry! Jak się zapewne domyślacie studia ruszyły już pełną parą. Minął dopiero pierwszy tydzień, a ja już czuję się przytłoczona ilością materiału do przerobienia. Ale! Zakasam rękawy i ruszam do dzieła! Nadeszła ta chwila by w końcu lepiej zorganizować sobie czas 😁

Zapomnijmy jednak o studiach. Jak co roku na początku października przybyłam w jednym konkretnym celu! Dacie wiarę, że 8 października minęło 5 lat od pojawienia się tutaj pierwszego tekstu? Postu, którego niepoprawiona interpunkcja, wciąż razi mnie w oczy, a proste i nieskomplikowane zdania, aż proszą o jakieś rozwinięcie. 

Jak tak myślę o tym, że bloguję już praktycznie przez jedną czwartą swojego życia, to z jednej strony jestem mocno zaskoczona, z drugiej natomiast trochę przestraszona. Pięć lat! Kiedy to minęło? Przecież wciąż pamiętam moje wcześniejsze nieudane blogi, których żywoty były naprawdę krótkie. Kurczę! Poszukiwanie nazwy dla Bluue Butterfly i całego zamysłu bloga, wcale nie wydaje się tak odległe. 

I pomyśleć, że zaczynałam jako 15latka, która choć w głowie nie miała jeszcze tyle co teraz, miała wielkie marzenie. Te same, które ma również ta prawie 20latka (cieszę się jeszcze ostatnim dniem przed zmianą kodu). Być tutaj. Pisać. Czytać. Szukać. Rozmawiać. Dyskutować. Tworzyć. Rozwijać. Tak jak to robiłam przez ostatnie lata i tak jak dalej chcę to robić. 

Wychodzi na to, że Bluue Butterfly to kawał historii, którą znajduję pomiędzy linijkami tekstów. W końcu jestem starsza, dojrzalsza, może ciut mądrzejsza. Dużo się zmieniło, przede wszystkim ja się zmieniłam. Niektóre rzeczy uległy przewartościowaniu, niektóre przyjaźnie zostały poddane próbie, niektórzy ludzie odeszli, niektóre plany się zmieniły. To śmieszne, że w swoich starych tekstach widzę siebie sprzed lat i to jak się zmieniłam. To trochę jak czytanie pamiętnika, gdzie ciut koślawym pismem pisało się o dawnych miłostkach czy problemach.

I tak jak co roku (niech tradycji stanie się zadość!) chciałabym podziękować Wam za to, że tu jesteście. Dziękuję za Wasze poświęcenie w czytaniu moich (czasami wątpliwej jakości) tekstów i opinii. Dzięki za to, że pod postami zostawiacie chociaż kilka słów. Jestem wdzięczna za każdą obserwację, każde polecenie i dodanie mojego bloga do Waszej czytelniczej listy. Takie z pozoru małe rzeczy mocno motywują do dalszej pracy, do pisania, do rozwoju! No i przede wszystkim wielkie dzięki, że tu zaglądacie. Bez Was nie miałoby to sensu.  

To co? Lecimy razem po kolejny rok?  

Pozdrawiam