"Trudno skrywać sekrety, którymi nie można się z nikim podzielić, albo wierzyć w prawdę, której inni nie chcą dostrzec. " - Labirynt Fauna

 

Witam Was serdecznie! Ja jestem jeszcze co prawda mam jeden egzamin do zaliczenia, ale to już najwyższa pora wstawić coś nowego! Będę też starała się sukcesywnie zaglądać na Wasze blogi. Mam nadzieję, że w końcu będę już mniej więcej jakoś na bieżąco...

Powiem Wam, że na Labirynt Fauna miałam chęć już od dłuższego czasu. Ta książka chodziła za mną już naprawdę długo, ale... a to czasu nie było, albo ważniejsze książki czekały w kolejce, a najczęściej to o niej zapominałam kiedy szukałam czegoś do poczytania. Jednak pozycja ta wracała w moich myślach jak bumerang, a ja przysięgłam sobie, że "Przeczytam to...ale jeszcze nie wiem kiedy". I w końcu nadszedł ten moment kiedy wszelkie okoliczności były sprzyjające (no może nie tak do końca, bo było to tuż przed egzaminami) a ja mogłam zatopić się w lekturze i skreślić jedną z pozycji na niekończącej się liście "Do przeczytania". 

Ojciec Ofelii, ten prawdziwy, który był krawcem, zmarł już jakiś czas temu. Jednak matka dziewczynki zakochuje się po raz drugi. Tym razem w oficerze - Vidalu. Wiedziona uczuciem kobieta wkrótce wraz z córką przeprowadza się do mrocznego młyna, w którym stacjonuje jej ukochany. Dziewczynce od początku nie podoba się ten pomysł. Mimo, że Vidal ma zostać ojcem jej nienarodzonego braciszka, dla niej pozostanie Wilkiem. Okrutnym, głodnym krwi i krzywd człowiekiem.

Stary młyn skrzypiący po nocach o historiach z przeszłości, unosząca się w powietrzu woń zbliżającej się walki i drapieżne spojrzenia żołnierzy, nie czynią nowego miejsca przyjaznym. Wydawało by się, że żadna magia nie ma prawa tam zaistnieć. Jednak to miejsce kryje o wiele więcej sekretów niż mogłoby się wydawać. W tej okolicy pełno jest niebezpiecznych tajemnic. Zarówno tych noszonych w ludzkich sercach, jak i tych starszych, dotyczących nieznanego nam świata, który od lat próbuje odnaleźć zaginioną księżniczkę. Czy to możliwe, że to właśnie Ofelia jest poszukiwaną od lat córką królewskiej pary, władającej inną krainą? Zarówno dziewczynka jak i Wy musicie się o tym sami przekonać! (ja nie pisnę ani słówka!)

"Dzieci zauważają takie szczegóły, ponieważ mogą jedynie obserwować. I ukrywać się przed burzami, które wywołują dorośli. Burzami i lodowatymi zimnami."

Może zacznę od tego, że jestem tak bardzo rozgarnięta, że dopiero czytając notkę na końcu dowiedziałam się, że "Labirynt fauna" to książka oparta na filmie o tym samym tytule... Czemu już mnie to nie dziwi? W każdym bądź razie filmową wersję będę musiała sobie nadrobić. A teraz do rzeczy...

Ofelia to nastolatka, kochająca baśnie. Początkowo może wydawać się nierozważna i mocno dziecinna, ale to tak naprawdę dziewczynka o wielkim sercu. Choć czasami trochę zbyt lekkomyślna, kiedy sytuacja tego wymaga potrafi wykazać się wielką odwagą. Kocha swoją matkę i chociaż nie rozumie jej wyborów opiekuje się nią, dba o zdrowie jej i dziecka, które kobieta nosi pod sercem. Nie chce jej zawieść i sprawiać przykrości. Dziewczyna próbuje analizować swoje uczucia, szuka ich źródła, ale stara się też zrozumieć, co kieruje innymi. 

"Czasami jesteśmy w stanie zrozumieć własne uczucia dopiero wtedy, gdy zobaczymy ich odzwierciedlenie."

Mercedes to druga postać, którą polubiłam. To odważna kobieta, która doskonale rozumie w jak okrutnym czasie przyszło jej żyć. Choć pełno w niej uczuć, boi się je okazywać, bo w tym świecie przywiązanie i emocje to słabość, za którą można słono zapłacić. Mimo to zaczyna opiekować się Ofelią, kiedy matka dziewczynki nie może. 

Narracja prowadzona jest z różnych perspektyw ( i nawet światów można by rzec!). Wydarzenia rozgrywające się w starym młynie i jego okolicach są ułożone w sposób chronologiczny. Tylko zostały trochę poprzeplatane z historiami, które z baśniami i bajkami mają wiele wspólnego. Te "przerywniki" bliżej zapoznają nas z postaciami i dziejami magicznej krainy, które poznaje Ofelia. 

" Melodia bez słów przepełniła obie słodyczą miłości, tak jak pierwsza piosenka śpiewana na ziemi dla pierwszego urodzonego dziecka. Mercedes śpiewała o miłości i bólu, który ona przynosi. I o sile, nawet w najgłębszych ciemnościach. "

Myślę, że całą historię można rozumieć w sposób dosłowny, ale też taki trochę symboliczny. A przynajmniej ja kilka dni po przeczytanej lekturze mocno zastanawiałam się nad końcówką i możliwe, że dokonałam własnej nadinterpretacji. Również to, że akcja powieści rozgrywa się w takich a nie innych czasach, wpływa trochę na odbiór tego wszystkiego. Bo z jednej strony mamy postacie żyjące w tym świecie, który znamy. Dostajemy opisy dotyczące wojny, walk i okrucieństwa. To tylko potęguje mrok i tajemniczość tego magicznego świata, z którym styczność będzie miała Ofelia. Jak można zaufać stworzeniom z innej krainy, skoro nie można ufać ludziom? (Oj gdybym przeczytała ją w liceum, miałam bym doskonałą pozycję do wielu rozprawek)

"Śmierć westchnęła. Była przyzwyczajona do tego, że ludzie proszą o kolejne kilka lat lub miesięcy. Zawsze było coś niedokończonego, nierozwiązanego, coś, czego jeszcze nie zdążyli przeżyć. Śmiertelnicy nie rozumieją, że życie to nie książka, którą zamyka się dopiero po przeczytaniu ostatniej strony. W Księdze Życia nie ma ostatniej strony, ponieważ ostatnia jest zawsze pierwszą stroną innej historii."

Trochę żałuję, że nie miałam okazji wcześniej obejrzeć filmu, bo jestem ciekawa jak na jego tle wypada książka. Bez znajomość kinowej wersji mogę powiedzieć, że:

Moja ocena to 5/5 

Czytało mi się naprawdę przyjemnie, szczególnie, że lubię takie klimaty mrocznych baśni. Cieszę się, że udało mi się sięgnąć po tę pozycję. Teraz przede mną jeszcze film! 

Czytaliście, a może oglądaliście? Lubicie takie trochę mroczne klimaty? W ogóle jak się macie?

 

 Trzymajcie się ciepło!