"Niech przeszłość pozostanie przeszłością. Martwa i pochowana."- Vengeful

Witam Was w ten piękny zimowy dzień. Śnieg sypie i sypie, i sypie... jak tak dalej będzie to mnie zasypie (😂). Nie wiem skąd jesteście i jak sytuacja wygląda u Was, ale nie pamiętam w swoim życiu żeby kiedykolwiek napadało tyle śniegu. Pamiętam zimy z naprawdę srogimi mrozami, ale takiej warstwy białego puchu - nie pamiętam! ( a jest go naprawdę sporo, w niektórych miejscach sięga mi do pasa). Ale jeszcze póki mam internet i prąd chciałabym Wam dzisiaj przedstawić moją opinię o Vengeful. 

Pierwsza część, czyli Vicious zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Do tej pory pamiętam jak ciężko było mi się oderwać od książki choć na chwilę. Byłam wprost zachwycona! I choć miałam ochotę sięgnąć od razu po kolejną część... Vengeful w moje łapki trafiło nie dawno.

Victor Vale umarł. Był martwy. Ale dzięki Sydney i jej mocy (która jest dosyć niepokojąca) nie trwał w tym stanie zbyt długo. Jednak wskrzeszanie ponadprzeciętnych niesie ryzyko, a ich moc może zostać uszkodzona. I choć dziewczynka starała się z całych sił, nie wszystko jest z Victorem w porządku. 

Marcella Renee Morgan prawie umarła, kiedy jej mąż uwięził ją w płonącym domu. Dlatego kiedy ponownie otwiera oczy w szpitalnej sali, jednego jest pewna. Znajdzie, a potem zniszczy swojego męża. A potem? Potem może przejmie miejscową mafię. 

Eli Cardale żyje, choć został ograniczony czterema białymi ścianami celi. To daje mu dosyć sporo czasu na refleksje. Kiedy jednak  PION - jednostka, której zadaniem jest łapanie i neutralizowanie ponadprzeciętnych napotyka pewne problemy, Eli okazuje się cennym pomocnikiem. 

Victor chce jedynie znaleźć kogoś, kto będzie w stanie mu pomóc. Marcella pragnie zrealizować swoje marzenia. A Eli... on chciałby móc kontynuować swoje dzieło. Bieg wydarzeń sprawia, że ta trójka w końcu się spotyka. Jak to wszystko się potoczy? To musicie sprawdzić sami.

"Zadziwiające, do czego mógł przystosować się człowiek; jak szybko to, co dziwne, stawało się nudne, a nadzwyczajne - normalne."

 

Czytanie tej części zbiegło się z okresem kiedy miałam jakąś czytelniczą blokadę. Naprawdę bardzo się cieszyłam kiedy w końcu mogłam wziąć się za Vengeful (wbrew wszystkim wejściówkom i ćwiczeniom). Ale to czytanie za cholerę mi nie szło, a zmuszać się nie chciałam. Jednak gdy po pewnej przerwie sięgnęłam po książkę... nie mogłam się już oderwać tak jak w przypadku Vicious. 

 Ta część rzuca trochę światła na motywację działań Elia. Dostajemy wgląd do jego przeszłości, dzięki czemu dowiadujemy się skąd w nim taka silna wiara w Boga. Jakie okoliczności ukształtowały jego osobowość i jego ostry jak brzytwa umysł. 

"Dawno, dawno temu, kiedy blizny na jego plecach były jeszcze świeże, Eli wmówił sobie, że rosną mu skrzydła."

Jeśli chodzi o Victora, to odniosłam wrażenie, że trochę się zmienił. Oczywiście nadal jest nikczemny, zresztą jak większość bohaterów w tej książce. Ale dzięki obecności Mitcha i Sydney w jego życiu, stał się trochę...hm...bardziej ludzki. Zżył się z tą dwójką, która w pewnym momencie zaczęła stanowić dla niego coś w rodzaju dziwnej rodzinki. Zaczął się martwić nie tylko o swoje bezpieczeństwo, zaczął dbać i zaczęło mu zależeć. Myślę, że zmieniło się również jego postrzeganie sytuacji z Elim. Dokonał już swojej zemsty, ale jego niegdyś dobry przyjaciel wciąż stanowił zagrożenie dla wielu niczego nieświadomych ponadprzeciętnych. Czuł się odpowiedzialny za potwora, którego pomógł stworzyć. 

"Niektórzy ludzie byli jak zapałki - szybki błysk i prawie żadnego ciepła. Część była jak piecyki - bardzo gorący, ale dający niewiele swiatła. A czasem, bardzo rzadko, zdarzali się tacy jak ognisko - gwałtowni i lśniący niczym płomienie, a do tego tak gorący, że nie dało się stać zbyt blisko, żeby się nie poparzyć."

Zarówno Eli jak i Victor wracali myślami do wydarzeń, które zmieniły całe ich życie. Czy moment kiedy zdobyli swoje moce, nie był tak naprawdę dniem ich śmierci, a narodzin zupełnie innych osób? Zaczęli postrzegać to w trochę innych kategoriach. 

"Tęsknił za tym - wyrazem twarzy swoich ofiar, zanim umarły. Za tym, jak szale kosmicznej wagi wahały się zanim wróciły do równowagi. Tak jakby PonadPrzeciętni wiedzieli, że są wybrykiem natury, że ich życie - to, co uważali za życie - zostało podstępem wykradzione śmierci. Że czas już odejść."

Mogę powiedzieć, że Victora nawet polubiłam, a za Elim raczej nie przepadam. Ale Marcella to była postać, która tak mnie irytowała, że ugh! Ta kobieta była zepsuta już od początku, a zostanie ponadprzecietną tylko otworzyło drogę do realizacji jej niepokojących ambicji. W wielu przypadkach ludzie zmieniali się po otrzymaniu mocy, na dobre bądź na gorsze. Jednak ona była wyjątkiem. Marcelli po prostu w końcu zaczęły sprzyjać okoliczności, więc mogła pokazać co tak naprawdę w niej siedzi.  

"Miała dość grania według reguł innych ludzi, dość ukrywania się. Ten, kto żył w mroku, umierał w mroku. Ale gdyby stanął w pełnym świetle... byłoby dużo trudniej sprawić, żeby zniknął bez śladu. A Marcella Renee Morgan nigdzie się nie wybierała."

Nie łudźcie się, że w tej części znajdziecie zgodę, przyjaźń i szczęście. Co to, to nie. W Vengeful możecie bliżej poznać się z żądzą zemsty, zdradą, kłamstwami i śmiercią. Nikczemni i mściwi to właśnie główni bohaterowie tego cyklu. To czasami aż przerażające do jakich czynów ludzie są w stanie się posunąć dla idei, ambicji czy wyrównania rachunków. 

"Żołnierz PION-u zastanawiał się zawsze nad tym, co dzieliło ciało żywego człowieka od zwłok. Nad chwilą, w której inni ludzie przestawali traktować kogoś jak osobę, a zaczynali - jak przedmiot."

Jedyne co mi tak trochę przeszkadza w tym cyklu to sposób opowiadania historii. Książki podzielone są na wiele rozdziałów, pisanych z różnych perspektyw i ułożone chronologiczne. W pełni rozumiem ten zabieg, ale czasami miałam wrażenie, że rozdziały są troszkę za krótkie i trochę gubiłam się z datami. 

Moja ocena to 5/5 

Sięgnęłam po Vengeful z pewnymi oczekiwaniami i dostałam to na co liczyłam. 

Czytaliście już coś tej autorki? Znacie ten cykl?

 Trzymajcie się ciepło!