"Bramy piekieł zostały otwarte i na świat wylały się hordy demonów" - Droga Dusz

 

Pierwszy dzień mojej pierwszej wakacyjnej pracy już za mną. Osiem godzin w pełnym słońcu i ciągłe nachylanie się nad krzakami z borówką trochę dały mi w kość. Ale satysfakcja ze swoich pierwszych, własnoręcznie zarobionych pieniędzy jest niepowtarzalna. Ale to może temat na inny post. Bo dzisiaj chciałam porozmawiać o demonicznej apokalipsie w "Drodze Dusz".

Recenzja może zawierać spoilery dotyczące wcześniejszych części!!!

Jeżeli jeszcze nie czytałeś/aś opinii o poprzednich częściach, zapraszam Cię do Pustej Nocy, Czerwonego Słońca i Trzynastego Księżyca.

Jak się okazało Pierwszy miał rację. Nadszedł trzynasty księżyc, a wraz z nim przyszła potężna wichura i inwazja słowiańskich demonów. Stwory, których nikt już nie pamięta zaczynają atakować niczego nie świadomych mieszkańców. Wszędzie panuje chaos wywołany brakiem prądu i wody, dlatego dziwne zgony zaczynają niepokoić mieszkańców miasteczka. Wszyscy szukają winnego odpowiedzialnego za tak brutalne morderstwa, jednak mało kto wie, że za tym wszystkim stoi Nija-  słowiański bóg zaświatów.

Maga i Feliks starają się z całych sił nie dopuścić do kolejnych ataków nawich. Jednak to demony mają przewagę liczebną, a do tego pewien element zaskoczenia. Dwójka żniwiarzy staje do walki z coraz to nowszymi stworzenia, których imienia nikt już nie pamięta, a co za tym idzie nikt nie zna sposobu na ich skuteczne pokonanie. I to właśnie brak tej wiedzy zaprowadził główną bohaterką do zaświatów. 

" Nagle cała ta sytuacja wydała mu się zabawna. Był jak dziecko, które ledwie nauczyło się chodzić i atakowało plastikową łyżeczką dorosłego, zaprawionego w bojach mężczyznę. "

W tej części akcja głównie toczy się w Nawi, do której Magda przybywa już drugiej nocy po inwazji. Niestety nie zdążyła się zbyt długo nacieszyć nowym ciałem. Spotyka tam Pierwszego, który zna sposób na powrót do świata żywych. Jednak jak zwykle jest tajemniczy i dosyć niechętnie dzieli się wiedzą. A do tego zostawia ją samą z pokonaniem Niji w jego własnym królestwie. 

" Obawiała się tego, co na nią czekało, a jeszcze bardziej, że nie czekało na nią nic. Że ta nikła nadzieja, którą zachowała gdzieś w głębi siebie, legnie w gruzach"

Przyznam, że dosyć szybko domyśliłam się gdzie trafiła Magda. I powiem Wam, że zaświaty bardzo mnie zainteresowały. Z zapałem wczytywałam się w opisy tego jak funkcjonuje, jaki ma wpływ na świat żywych i przede wszystkim jak radzą tam sobie ludzie. Razem z główną bohaterką uczyłam się sztuczek i zasad przydatnych do przeżycia w tej krainie. A prócz tego w zaświatach pojawiają się bohaterowie, o których myślałam, że się już nie pojawią, co było dla mnie miłym zaskoczeniem. 

" Kim byli dla niej znajomi, których spotykała codziennie przez ostatnich kilka lat? Czy którykolwiek z nich zaryzykowałby dla niej życie? Czy rzuciłby się jej na ratunek, gdyby zaatakował demon? Szczerze w to wątpiła. Tylko ludzie, których poznała w Wiatrołomie, byli gotowi na takie poświęcenia. To była prawdziwa przyjaźń."

Jednak w Drodze Dusz dostajemy również opis wydarzeń w Wiatrołomie. Sytuacja tam staje się coraz bardziej napięta a wszyscy szukają kozła ofiarnego odpowiedzialnego za całe to zamieszanie. Strach i frustracja mieszkańców mogą doprowadzić do jeszcze gorszej katastrofy.

 

" Nie kłóciła się. Wiedziała, że wszelki dyskusje z Pierwszym są bezcelowe. On i tak zawsze myślał swoje i swoje robił, nie przejmując się innymi ani nie pytając ich o zdanie."

 

Po śmierci Magdy możemy zaobserwować załamanie jakie przechodzi Feliks. Tym razem opis jego przeżyć jest bardziej rozbudowany i widać jak głęboka łączy ich więź. Trochę zabrakło mi tego przy dwóch pierwszych częściach, ale autorka mi to zrekompensowała, bo dochodząc do tej sceny w kącikach oczu czaiły się łzy. 

" Opadł na podłogę, a jego ciałem wstrząsnął szloch. Kochał ją jak własną córkę, była dla niego najlepszą towarzyszką, tylko ona potrafiła rozbawić go do łez i rozzłościć, aż krew się w nim gotowała. A teraz odeszła. I już nigdy nie wróci."

W tym tomie niebezpieczeństwo jest wprost na wyciągnięcie ręki. Niewiedza przestała chronić, a ataku ze strony demona może spodziewać się każdy. Do tego ciągle dochodzi kwestia pokonania słowiańskiego boga, ale czy Niję można w ogóle zabić?

Książkę oceniam na 10/10

Interesujecie się mitologią? Jeśli tak, to którą konkretnie?

Pozdrawiam