"Stała się nieznośna, zarozumiała i humorzasta, ale nie chciał, żeby zginęła, nie w taki sposób." - Czerwone Słońce

 Dzień doberek! Jako, że ostatnio mam dosyć sporo czasu ( w końcu są wakacje i ilość moich bojowych zadań się zmniejszyła) szybko sięgnęłam po kolejną cześć Żniwiarza. A dzisiaj przyszła pora na recenzję! Zapraszam :)

Recenzja może zawierać spoilery dotyczące pierwszej części!!!

Mija prawie rok od śmierci Magdy. I chociaż większość mieszkańców Wiatrołomu już zapomniała o tragedii, która wydarzyła się w opuszczonym budynku, najbliżsi dziewczyny wciąż odczuwają stratę. Ale Magda nie zamierza pozostać martwą zbyt długo. Wraca do rodzinnego miasteczka jako żniwiarz. Jednak nie jest to już ta sama dziewczyna. Prócz innego wyglądu, ma również inny charakter i sposób bycia. Nie jest już milutką i naiwną dziewczyną, która dała się oszukać Pierwszemu. Nowa Magda nie dba już zdanie innych, jest twarda i złośliwa.
Mimo tego, że w jej życiu panuje chaos, jednego jest pewna- dopadnie Pierwszego prędzej czy później. Dziewczyna wraz z Feliksem kontaktują się z Mateuszem, który może wiedzieć więcej niż się wydaje.
W tym czasie do Wiatrołomu przyjeżdża siostra Jadwigi wraz z dwójką wnuków- Adrianem i Sebastianem. To trio, którym zdecydowanie rządzi babcia Janina jest gotowe odzyskać część należnego (według nich) spadku za wszelką cenę.

"To Magda się zmieniła. Patrzyła na świat innymi oczami, biło w niej inne serce, które tym razem pałało żądzą zemsty. Spokojnym krokiem przeszła wieś, choć targały nią najróżniejsze emozje. Strach, ból, wściekłość..."

Ta część skupia się na powrocie Magdy jako żniwiarza. Autorka przedstawia zmagania dziewczyny, która próbuje w całym tym bałaganie odnaleźć prawdziwą siebie. Dziewczyna wyrusza również na pierwsze polowania próbując swoich sił jako pogromca nawich. Prócz tego główni bohaterowie poszukują sposobu na pozbycie się Pierwszego. Zbierają składniki potrzebne do trucizny, która jest w stanie skutecznie zabić żniwiarza. Wpadają też na trop osoby, która jako jedyna może znać sposób na odesłanie ich wroga do Nawii.

" Jego już nie ma- pomyślała. Gdyby chcieli mnie zabić, nic by ich nie powstrzymało. Ani te drzwi, ani pistolet. I wtedy poczuła ulgę. A poza tym ta trójka wyglądała zbyt żałośnie jak na morderczą misję."

Mam wrażenie, że w tym tomie akcja toczy się odrobinę wolniej. Nadal dostajemy sporą dawkę opisów walk z demonami, jednak ja odczułam, że jest to takie wprowadzenie do wydarzeń w kolejnej części. Jednak warto zaznaczyć, że w "Czerwonym Słońcu" przybyło sporo nowych bohaterów, którzy wkrótce też zostają wciągnięci w świat pełen demonów. Jak się okazuje wszystkie drogi prowadzą do Wiatrołomu!
Szczególnie polubiłam wnuków Janiny, którzy razem ze swoją babcią wprowadzają do książki sporo humoru, przez co zdarzyło mi się kilka razy parsknąć śmiechem.

"Adrian instynktownie skulił się, oczekując, że babcia rzuci w niego kapciem."

Chociaż nie dzieje się tutaj tak wiele, jak w poprzedniej części, to ja i tak przeczytałam tę książkę w ekspresowym tempie. A zakończenie sprawia, że wprost nie można doczekać się kolejnej części.

Moja ogólna ocena to 8,5/10

Co myślicie o tej książce? Czy u Was pogoda też tak wariuje?

Pozdrawiam